I Won`t Give Up

Na twee lange weken is er een eind gekomen aan het wachten. Helaas is ons geduld  niet beloond en hebben de kleine tussentijdse bloedingen plaats gemaakt voor mijn menstruatie. Met pijn in mijn hart vertel ik jullie dat ronde vijf inmiddels is afgesloten.

Ik moet mezelf bij elkaar rapen maar hoe doe je dat wanneer je telkens een teleurstelling te verwerken krijgt en het steeds donkerder op je pad wordt? Alle hoop lijkt te vervagen en word vervangen door zware gedachtes en de pijnlijke realiteit dat we misschien wel nooit geen kindje van ons samen zullen krijgen. Soms ben ik er helemaal klaar mee; de behandelingen, het wachten, de confrontatie en zowel de lichamelijke als geestelijke pijn. Hoe vaak moeten we dit nog meemaken voordat onze wens in vervulling zal gaan? Kan ik het wel, wil ik het wel en hoe ga ik verder zonder onbewust te gaan denken dat het niet lukt? Het is een complete chaos in mijn hoofd en ik denk dat het tijd nodig heeft voor ik het weer kan ordenen. Een ware strijd die ik elke maand uitvecht met mezelf.

Toch kan ik mij er niet bij neerleggen en moet ik verder. Mijn lieve 'Moffel' die telkens zegt en heeft bewezen dat hij mij zal steunen en trouw blijft ondanks het feit of we wel of geen kinderen krijgen, hoe kan ik dan opgeven?  Het grote geluk heb ik al gevonden, mijn 'Moffel' zonder hem kan en wil ik het niet.

Hoe ziek ik nu ook weer ben, ik wil niet het makkelijkste pad kiezen als het even tegenzit. We hebben samen een droom en we zullen er alles aan doen om het te verwezenlijken ook al lukt het misschien niet dan hebben we tenminste alles geprobeerd. Elke maand leer ik weer van 'Moffel' want hij laat mij toch elke keer weer hopen, dromen en stralen. Hoe zwaar en verdrietig het ook is, we kunnen nog steeds gelukkig zijn.  Ik geef onze droom niet op, zelfs al word het nog zo donker, mijn lieve 'Moffel' het lichtje in het duister.

Voor nu ga ik proberen te genieten van de rust, ook al vind ik het moeilijk wie weet doet het mij goed. Rond de kerst vinden er namelijk geen behandelingen plaats en daarom hebben we even een stop om hopelijk fris het nieuwe jaar te starten. 21 Januari dan begint het allemaal weer dan heb ik een gesprek met de arts.

Ook al heb ik geen zin in de feestdagen en voel ik mij tegen de grond geslagen misschien is het wel goed om rust te hebben om zo toch even te genieten. We zullen samen terugkijken op een jaar in de medische molen, zullen het jaar afsluiten op onze manier en vol van hoop dromen we dat 2013 ons jaar mag worden.  

**************************************************************

Ik wil niet iemand zijn, die zo snel wegloopt.
Ik ben hier om te blijven en om het verschil te maken, dat ik kan maken
Onze verschillen doen heel veel om ons te leren
Hoe je onze gereedschappen en gaven moet gebruiken, ja er staat veel op het spel.
En op het einde, ben je nog steeds mijn vriend en we hadden tenminste de intentie
Voor ons om te werken, we zijn niet gebroken, we zijn niet verbrand.
We moesten leren hoe te buigen zonder dat de wereld instort.
Ik moest leren wat ik heb en niet wat ik niet ben en wie ik ben.

Ik zal ons niet opgeven, zelfs niet als de lucht ruw wordt.
Ik geef je al mijn liefde en ik kijk nog steeds omhoog.
En als je je ruimte nodig hebt, om wat te navigeren.
Ik zal hier geduldig op je wachten, om te zien wat je vindt.

I Won`t Give Up

Liefs Piertje